Allahü teâlânın rahmeti o kadar çok ki, Peygamber, âlim, evliya, şehid gibi üstün kimseler haricinde, bazı müslümanlara da şefaat izni verecektir. Hz. Ali, “Dost edinin, dostlarınız sizin için dünya ve ahiret sermayesidir, şefaatçilerinizdir” buyurdu.

Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Bir kimse, ameline göre birkaç kişiye şefaat eder.) [Tirmizi]

(Bir Cehennemlik, bir Cennetliğe, “Dünyada sana su vermiştim. Şimdi sen de bana şefaat et” der. O da Allah’ın izni ile şefaat edip, onu Cehennemden kurtarır.) [Deylemi]

(Bir kişinin şefaati ile Temim oğullarından daha çok kimse Cennete girecektir.) [İbni Mace]

(Kur'an, akraba, emanete riayet eden, Peygamberiniz ve din kardeşleriniz şefaat edecektir.) [Deylemi]

(Hacer-i esved, kıyamette insanlara şefaat eder.) [İbni Hibban]

(Bir kimse, bir mümine bir iyilik yapınca, Allahü teâlâ bu iyilikten bir melek yaratır. Bu melek, hep ibadet eder. İbadetlerinin sevapları buna verilir. Bu kimse ölünce, bu melek, nurlu ve sevimli olarak bunun kabrine gelir. Meleği görünce neşelenir, “Sen kimsin?” der. “Ben, falancaya yaptığın iyilik ve onun kalbine koyduğun neşeyim. Allahü teâlâ beni, bugün seni sevindirmek ve sana şefaat etmek ve Cennetteki yerini sana göstermek için gönderdi” der.) [Ebuşşeyh]

(Müslüman bir kimse, 90 yaşına ulaşınca, geçmiş ve gelecek birçok günahları affolur. Aile efradına şefaat etmesi için, kendisine izin verilir.) [Ebu Ya’la]

(Kıyamette abide Cennete gir, âlime ise halka şefaat için bekle denir.) [İ Maverdi]

(Kıyamet günü Allahü teâlâ, “Ey âlimler, siz benim indimde bazı melekler gibisiniz, şefaat edin, şefaatiniz kabul edilecektir” buyurur.) [Zehebi]

(İmamlarınız şefaatçilerinizdir.) [D.kutni]
(Allahü teâlâ, kıyamet günü, Âdem aleyhisselamı bir milyar insana şefaatçi kılar.) [Taberani]

(Yemin ederim ki, [Hz.] Osman, yetmişbin kişiye şefaat edip, Cehenneme gitmekten kurtaracaktır.) [İ. Asakir]

(Hacı, yakınlarından 400 kişiye şefaat eder.) [Ramuz]
(Çok tanıdığınız olsun! Kıyamette hepsi de şefaat eder.) [Şir’a]

(Kıyamette Allahü teâlâ, “Melekler, Peygamberler ve salihler şefaatlerini yaptılar. Bundan sonra benim büyük rahmetim kaldı” buyurur.) [Buhari]

Kur’an-ı kerimin şefaati
(Allah indinde Kur’andan daha üstün şefaatçi yoktur. Ne Peygamber, ne melek, ne de başkası.) [Taberani]

(Kur’an-ı kerim, okuyanlarına, ya şefaat edecek veya düşman olacaktır.) [Müslim]

(Kur’an-ı kerim, kıyamette yüzü ve ahlakı güzel bir zat suretinde gelir. Kendisinden şefaat talep olunur ve şefaat eder. Kendisini musiki ile [gazel okur gibi ve oyun yerlerinde okuyanlardan ve para kazanmak için] okuyanlardan davacı olur. Bunlardan hakkını ister. Razı olduklarını alıp Cennete götürür.) [İ.Gazali]

(Kur'an okuyun! Çünkü kıyamette şefaat eder.) [Müslim]

Çocukların şefaati
Kıyamette Allahü teâlâ meleklerine, müminlerin çocukları için, (Bunları Cennete götürün) buyurur. Melekler, çocukların Cennete girmesini söylerler. Çocuklar girmek istemeyip, (Ana-babamız nerede?) diye sorarlar. Melekler, (Onlar sizin gibi günahsız değildir. Görülecek hesapları vardır) derler. Çocuklar ağlaşır ve (Ana-babamızı almadan Cennete girmeyiz) derler. Cenab-ı Hak buyurur ki:
(Ey yavrular, haydi gidin, ana-babanızı da alıp Cennete girin!) [Nesai]

Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:
(Küçük çocuk ana-babasına şefaat eder, onları Cennete çeker.) [İbni Mace]

(Küçükken ölen çocuklar, Cennete girip çıkarlar. Ana-babaları ile karşılaşınca, eteklerinden yapışır veya ellerinden tutarlar. Ana-babaları Cennete girinceye kadar, onlardan ayrılmazlar.) [Müslim]

(Üç çocuğu ölen, Cennete girer) Oradakiler, (İki çocuğu ölen de mi?) diye sual edince Peygamber efendimiz, (İki çocuğu ölen de Cennete girer) buyurdu. (Bir çocuğu ölen de öyle mi?) diye tekrar sual edilince, (Allah’a yemin ederim ki, çocuk düşük de olsa, annesi sabredip sevabını Allahü teâlâdan beklerse, annesini Cennete götürür) buyurdu. (Taberani)

Peygamber efendimiz, (Bir çocuğu ölen de, Cennete girer) buyurunca, Âişe validemiz, (Bir çocuğu da ölmeyenin hali ne olur?) diye sordu. Resulullah efendimiz buyurdu ki:
(Ben önceden gidip ümmetimi bekleyeceğim. Onlar benim gibi şefaat edicisini bulamazlar.) [Tirmizi]